Zachowany został pierwotny, dwutraktowy układ pomieszczeń. Znacznie przebudowane zostały wnętrza pałacu w drugiej połowie XIX wieku. Od strony wschodniej dobudowany został taras na podcieniu filarowym. Budowla kryta jest dachem mansardowym. Wejście główne poprzedzone jest kolumnowym gankiem.

Pałac fasadą zwrócony jest na południe w stronę dziedzińca folwarcznego założonego na planie prostokąta, wokół którego znajdują się zabudowania gospodarcze. Na dziedziniec prowadziły dwa wjazdy: od wschodu i od pomocy (przez bramę). Przy wjeździe od strony wschodniej usytuowany jest architektoniczny (w kształcie dzwonnicy) pomnik poległych mieszkańców Komorowa w I wojnie światowej o formach architektury z lat 30. XX w. W latach 70. XIX wieku nadano założeniu ogrodowemu charakter romantyczny poprzez regulację strumienia oraz nowe obsadzenia. Historycznie ukształtowany układ przestrzenny założenia zachowany został w dawnych granicach.